UNUTMAK-HATIRLAMAK...

THEO ANGELOPOULOS 1935-2012

Merhaba Sevgili Dostlar,
biraz önce Atina'dan, Theo Angelopoulos'un cenaze töreninden döndüm. Dün Atina 1. Mezarlık'ta yapılan tören oldukça kalabalık ve hüzünlüydü... 


Benim için ise çok ilginç bir deneyimdi. Sinema okumaya başladığım yıllarda tanıştığım Angelopoulos  sineması, benim yol haritamda kalbimi kaptırdığım filmler içinde olmasının yanısıra farklı dönemlerde, farklı bakış açıları geliştirmemi sağladı... Örneğin 'kumpanya' filmini 1986'da, 2000'de ve 2005'de  üç kez izledim... Ya da  'Sonsuzluk ve bir gün' ü  15 gün arayla izledim... Yıllar içinde gelen pek çok yeni sinema anlayışını, yönetmenleri sevip, benimsemiş olsam da, kendisini takip etmeye devam ettim. 2011 Yılının Mart ayından itibaren de, yeni filminin 'ortak yapımcısı' olduğum için, daha yakından tanıma fırsatı buldum... Çok şanslıyım... Pek çok konuda konuştuk kendisiyle, 10 ay içerisinde dört kez İstanbul'a geldi, ben bir kez Atina'ya gittim ve bir kez de geçtiğimiz yıl Cannes Film Festivali'nde buluştuk... Usta'nın sinemaya bakış açısı beni bir kez daha etkiledi... Yazılacak, paylaşılacak nice şey var... Bunların en büyük bölümü 'dostluk' olacak ki, benim için büyük bir zenginlik... Diğeri ise 'sinema sanatı' adına her an yaptığı gözlemleri... Bunlardan bir tanesini sizlerle paylaşmak istiyorum. Ofisteki konuşmalarımız sırasında bu cümleyi çok önemsediğim için kaydetmiştim. Çünkü güncel tartışılan bir konuyu çok güzel bir şekilde ifade ediyor...

''Benim yaptığım  sinema ile gişe arasında bağlantı yok. Çünkü benim 'sinema'ya bakış açım farklı... Büyük kitlelere açık bir sinema değil. Benim derdim iyi sinema yapmak.  Ama sorun şurada: Bugünün yalnız insanları genellikle sinemaya unutmak için gidiyorlar, hatırlamak için gitmiyorlar...'' Ne dersiniz? 'Hatırlamak ve unutmak' arasındaki tercihimizi 'usta'nın ardından bir kez daha düşünmeliyiz... Zira, bugünlerde sinema ile ilgilenen pek çok genç meslekdaşım için önemli bir kavram olacaktır...