BİR DOSTLUK... BİR PAYLAŞIM... TEŞEKKÜRLER YEKTA KOPAN...

Merhaba Sevgili Dostlar,
Bugün bu köşede, benim için çok anlamlı bir paylaşım yapacağım. Geçtiğimiz Ocak ayında Ankara Uçan Süpürge Film Festivali'nde 'Bilge Olgaç Başarı Ödülü' aldığımı öğrendim. Devamında, katalog için, benim için kim bir yazı verebilir diye sordular... Zor bir soru ama hiç düşünmeden Yekta Kopan dedim. O'nun herkesin tanıdığı, sevdiği bir kimlik olması, ya da usta kalemi, edebiyatçı olması değildi, bu karardaki etken... Yaklaşık 10 yıldır, hayatımızın her aşamasında koşulsuz birbirimizin yanında olmamız çok değerliydi ve beni çok iyi tanıyordu. Birbirimizi tanımamız, meselelere bakış açımız, çözüm odaklı oluşumuz ve yine aynı fikirde olmadığımız zamanlar bile saygı ile birbirimizi  anlayabilmemizdi... 

Sevgili dostum, bu öneriyi kabul etti ve kaleme aldı. Ben de, sizlerle noktasına virgülüne dokunmadan paylaşıyorum. Uçan Süpürge Film Festivali kataloğunu göremeyenler için, bunu paylaşıyorum.

 Yekta'ya ve hayata teşekkür ediyorum bu dostluk için... 

10.Mayıs.2014

Zeynep Özbatur Atakan: Bir Yaşama Sanatı Ustası

Yekta Kopan

Birbirinden güzel tablolarla dolu bir sergi salonu. Kendinizi dünyanın yıkıcı gerçekliğinden koparıp, hayatı sanatın gücüyle yeniden anlamlandırabileceğiniz bir gün. Bir tablodan diğerine geçiyor, hepsinin önünde zihninizin kapılarını tek tek açıyorsunuz. Uzun uzun bakıyorsunuz karşınızdaki dünyaya. Zihniniz çerçeveyi aşıyor, ötesine uzanıyor.

Az insan kendini hayatın tozundan arındırıp, baktığını gerçekten görebilir. Zeynep Özbatur Atakan’la kısa bir sohbette bile, bakmak ile görmek arasındaki farkı anlar insan. Siz anlatırsınız, o bir tabloyu inceler gibi dinler sizi. Gözlerini bir an bile ayırmadan bakar. Anlattıklarınızın ötesinde neler olduğunu görmeye çalışır. Sözlerinizden ötesini arar. Bir kitap okur, bir film izler, bir tablonun karşısında zihnini tazeler gibi dinler sizi. Sinema-televizyon eğitiminin yanında resim eğitimi de almış olduğunu öğrendiğinizde şaşırtıcı gelmeyebilir bu. Ama incelikli duruşunu, sadece bir sanat dalının eğitimi ile yanıtlamak doğru olmayacaktır. Önemli olan yaşama sanatının cümlelerini bilmektir. Zeynep Özbatur Atakan, o kısa sohbette bile yaşamanın bir sanat olduğunu hatırlatır karşısındakine.

Türkiye onu çoğunlukla Nuri Bilge Ceylan’ın yapımcısı olarak tanıdı. Öncesi de var. TRT’de geçen yıllarda televizyon yayıncılığının dinamiklerini öğrendi, yıllarca reklam setlerinde çalıştı. Kamera arkasında her taşın altına elini soktu, yılmadı, yorulmadı. Reji asistanlığı dendiğinde de o vardı, reklam yapımcılığı dendiğinde de. Yıllar içinde olgunlaşan düşünceleri, bilgi birikiminin yönlendirmesi ve belki de en önemlisi, sinemaya olan aşkı günün birinde yapımcı koltuğuna oturttu Zeynep Özbatur Atakan’ı. Kutluğ Ataman ve Tayfun Pirselimoğlu ile yaptığı çalışmalarda, kendi dünyasını kurmayı bilen yaratıcıların yanındaki insandı. Derken yıllara yayılmış bir dostluktan, Nuri Bilge Ceylan ile olan dostluğundan, Türk sinemasının son yıllarına damga vuran bir ortaklık çıktı. “İklimler” ile başlayan birliktelik, sinemamızın sadece yeni dönem üretimini değil, Türk sinemasının dünya pazarına açılması konusundaki dinamiklerini de belirledi. İkilinin ödüllere doymayan yapımları, her döneminde sancıların konuşulduğu bir ülke sinemasının, yeni cümlelerle konuşulmasını sağladı.

Ama Zeynep Özbatur Atakan’ı sadece bu büyük ustanın yapımcısı olarak konumlandırmak yeterli değil. Ulusal ve uluslararası arenada, sinemamızın ayağını yere sağlam basması için aralıksız çalışan bir kadın var karşımızda. Kişisel ödüllerle, kurumsal çalışmalarla, eğitim programlarıyla, çok sayıda projeye katkıyla dolu, her anı üreterek geçirilen yıllar. Birey olarak duyulacak alkışlardan çok, kolektif bir başarı yaratmanın çabasıyla atılan adımlar.

Bütün bunlar, Zeynep Özbatur Atakan ile ilgili ansiklopedik bilgiler. Hatta o bilgilerin sadece bir kısmı. Tümünü yazmaya kalksam sayfalar sürecektir. Ama her ansiklopedik metinde olduğu gibi, mesafeli ve hatta biraz soğuk kalacaktır. Yazının şu satırından itibaren Zeynep diyeceğim dostuma böyle bir mesafeyi yakıştıramam oysa. Yolu onunla bir şekilde kesişmiş olanlar da, yadırgayacaktır bu durumu. Hayatın her anını, bir büyük kahkahayla yaşamış olan bir insanı, soğuk kelimelerin dünyasına sıkıştırmak olanaksız ne de olsa...

Yaklaşık on yıldır tanışıyoruz Zeynep’le. Birlikte çalıştık, ürettik, konuştuk, paylaştık, dertleştik... “Arkadaşlık taraf tutmaktır,” dedik, ama birbirimizin tarafını tutarken bir gün bile terazimizi dengesiz tutmadık. Kefelerine üretimi ve insanlara iyi gözle bakmayı koyduk, o dengede yürüdük. Birimizin yaşama sevinci azaldığında, diğeri cebinde ne varsa koydu masaya. Sıkıntıyı da sevinci de bölüştük.

Tam bu noktada bir itirafta bulunmam gerekiyor. Masayı yaşama sevinciyle dolduran genelde hep Zeynep oldu. Sıkıntılı zamanlarımda bir kahve içimi sürede olsun, masaya yaydıklarını alıp cebime koymaya, yanına koştum. Her seferinde, yerinde duramayan, dinleyen, anlayan, paylaşan ve sıkıntıdan yeni bir üretim alanı yaratan dostumu buldum karşımda. Üstelik çoğu zaman, kendi derdini çekmecesine saklayıp, benim derdime ortak olan bir dost. Şimdi, bu yazının başına oturduğumda geriye dönüp bakıyorum. Bütün o dertleşmelere, uzun konuşma gecelerine ve daha yapacak çok işimiz olduğuna inandırma çabasına baktıkça, sinema sektörüne kattıklarının iyi bir yapımcı olmasından fazlasıyla mümkün olduğunu görüyorum. Çünkü bakmakla yetinmeyip gören bir kadın Zeynep. Çünkü o bir yaşama sanatı ustası.

Türk sinemasının benzersiz figürlerinden, en güçlü kadınlarından birinin Bilge Olgaç’ın adına verilen Başarı Ödülü, Zeynep’in uzun yoluna parlak bir ışık düşürecektir; eminim. Üstelik, o ışığı da paylaşacaktır dostlarıyla. Çünkü birlikte ürettikçe çoğalan, çoğaldıkça daha da çok üreten bir kadın o.

Tebrikler Zeynep. Şimdi sırada o ışıkla birlikte üretmek, daha çok çalışmak var. Ama öncesinde uzun uzun sohbet etmeli. Sinemadan hayattan, sanattan insanlardan konuşmalı. Bu sefer kahveler benden...